Powikłania po zastrzyku u psa/kota.

       Zastrzyk (iniekcja) jest fizyczną ingerencją w tkanki organizmu. Igła służy do pokonania warstw tkanek, by w odpowiednim miejscu organizmu ulokować aplikowany lek, a ten z kolei ma zostać z tego miejsca wchłonięty i rozprowadzony. Przyczyną powikłań jest więc igła lub lekarstwo.

       Już nawet prawidłowe wykonanie zastrzyku wywołuje skutki uboczne: najczęściej krwawienia i ból. Wykonanie go nieprawidłowo prowadzić może do uszkodzenia tkanek, które nie powinny być ukłute igłą: duże naczynia krwionośne, włókna nerwowe, powięzie, ścięgna, chrząstki, okostna, a także tkanek, których nie da się ominąć. Głównie skóry. Skutkiem będzie obrzęk, duża bolesność, krwawienie, niedowład lub porażenie kończyny. Lek podany nieprawidłowo wywoła obrzęk lub martwicę skóry, obrzęk i bolesność głębiej położonych tkanek, wytworzenie ropnia lub włóknistej zmiany. Może doprowadzić do wstrząsu.

       Zawsze szybka reakcja na takie wykonanie zastrzyku zminimalizuje powikłania. Przede wszystkim intensywne schłodzenie miejsca w okolicy wykonanej iniekcji. W przypadku krwawienia ucisk. Dla zminimalizowania obrzęków i odczynu zapalnego podaje się czasem miejscowo leki przeciwzapalne, najczęściej sterydowe. W późniejszym okresie leczenie polega na pielęgnacji chorej skóry, wycięciu tkanek martwych lub zwyrodniałych, rehabilitacji w przypadku niedowładów lub porażeń.

Zapalenie uszu.

       W statystykach światowych zapalenie uszu jest jednym z najczęstszych powodów wizyt u lekarza. Drapanie uszu i ich okolicy, trzepanie uszami, przechylanie głowy na chorą stronę; czasem połączone z popiskiwaniem. Pojawia się nagle i gwałtownie lub rozwija się stopniowo. Czasem ucho jest całkowicie czyste lub pojawia się wydzielina, brązowa lub brunatna. Coraz więcej zwierząt ma nawracające zapalenie uszu.
       Podstawą oceny ucha jest jego obejrzenie z zewnątrz (ujście kanału słuchowego, małżowina uszna) oraz wziernikowanie przy użyciu przyrządu wyposażonego w źródło światła. Oglądanie wnętrza kanału słuchowego jest niezbędne i stanowi o dokładnej diagnozie. Najczęściej stwierdza się stany zapalne i zmiany właśnie w tej głębszej części ucha. Tylko zaglądając do wnętrza uszu można postawić dokładną diagnozę.
       Wśród przyczyn zachorowań, na pierwszym miejscu są reakcje uczuleniowe. Inne przyczyny to pasożyty (świerzbowiec uszny, kleszcz), urazy, zakażenia. Każdy stan chorobowy doprowadza w końcu do powikłań: zakażenie, obrzęk, niedrożność kanału słuchowego, przerost naskórka lub zwyrodnienie, narośla, uszkodzenia błony bębenkowej i ucha środkowego.
       Leczenie zależy od przyczyny i od powstałych powikłań. Zawsze wiąże się z podawaniem leków do ucha. W razie potrzeby oczyszczenia kanału słuchowego jedyną metodą jest PŁUKANIE ucha. NIEDOPUSZCZALNE jest czyszczenie ucha przy użyciu jakichkolwiek narzędzi (pinceta lub patyczek z watą). Oprócz płukania stosuje się środki (maści, płyny) rozpuszczające wydzielinę w uchu i pomagające w ich wytrzepaniu przez psa na zewnątrz, skąd można je łatwo już usunąć. Wprowadza się je głęboko za pomocą miękkich, delikatnych aplikatorów.
       W leczeniu najważniejsze są leki stosowane miejscowo. Niekiedy, zwłaszcza przy nawracającym alergicznym zapaleniu ucha podaje się ciągle leki do ucha, unikając w ten sposób leczenia opartego o podawanie leków w zastrzyku lub tabletkach. Wśród leków do miejscowego stosowania najkorzystniej (moim zdaniem) prezentuje się maść Oridermyl.